Fietsend Ierland rond.

Ierland, fietsland? Volgens Paul Benjaminse wel. Het volgen van de routes van PB heeft als voordeel, dat je over autoluwe weggetjes rijdt en dat hij het één en ander voor je heeft uitgezocht. Met ervaring van Rome en Barcelona in de benen vlieg ik naar Dublin om daar drie weken later ook te eindigen en terug te vliegen. Noord Ierland laat ik liggen en daarom neem ik de trein naar Sligo aan de westkust.

Vrijdag 5 augustus Sligo - Knocnore 60 km.
Hier begint mijn fietstocht naar het zuiden. De zee is nooit ver weg. Vanwege de grillige kustlijn rijd ik steeds langs diepe inhammen. "Meren" met zout water en onderhevig aan eb en vloed.

Clewbay

Na Sligo door een leeg gebied richting Pontoon, waar de B & B 's vol of gesloten zijn. Ik moet terug naar Knocknore aan het mooie Lough Conn.













Zaterdag 6 augustus: 
Knocnore - Westport. 70 km.

Ik fiets echt stijl omhoog naar Lough Beltra, vanwaar ik klimmend en als beloning afdaal naar de zee bij Westport.
Het is nog vroeg in de middag als ik onderweg Fisch and Chips eet en besluit dat dat ook de laatste keer is. Vette hap. Geef mij maar het visje van de Hollandse viskraam. In Westport   regent het, maar ondanks dat heb ik een fraay uitzicht over de baai.

zondag 7 augustus 
Westport - Tullycross. 80 km.

De zondag begint met een zonnetje. Met de uitlopers van de Conamerra links van me en de zee rechts, fiets ik helemaal vlak tot Louisburgh, waar ik de bergen in ga. Het is er prachtig, stil en verlaten. De zon verdwijnt en geeft het landschap iets sinisters.

Doo Lough

 Als ik over de pas rijd, wordt ik verrast door het mooie Doo Louch. Een prachtig meer tussen kale bergen. Inmiddels is het flink gaan regenen en dat blijft het voorlopig doen. Het zijn deze meren en bergen die Connamara maken tot wat het is: Een prachtige, verlaten en verstilde streek, die je naar mijn idee of wandelend of met de fiets moet verkennen.

 Ik rijd verder naar beneden en kom dan bij de enige echte fjord van Ierland: Killery Harbour. Via de noordkant fiets ik er met de wind in de rug langs richting Leenaun. Direct aan de fjord ligt het er mooi bij en is het een trekpleister voor toeristen, die er vandaag net als ik schuilen voor een stortbui.

Killery Harbour

Bij Leenaun

Blauwe lucht boven zee bij Lough Fee.

Toch zie ik het lichter worden in het westen en besluit ik de regen te trotseren en lekker door te rijden. Als ik na een lange dagtocht lekker moe aankom in Tullycross schijnt de zon en zet ik m'n tent aan zee op.

     `sAvonds aan het strand bij Tullycross.

maandag 8 augustus: Tullycross - Cashell 59 km.


Wakker worden in de regen. Mijn tent biedt me geen ruimte om me aan te kleden. In regenpak naar de douche en daar m'n fietspak aangetrokken. Toch nog min f meer droog kunnen inpakken en daarna wegwezen. In de supermarkt van Tullycross ontbeten en koffie gedronken. Op weg naar Clifdon, het toeristisch centrum van Connemara, rijd ik door een verlaten veenlandschap. Er wordt machinaal turf gewonnen die geperst wordt tot briketten. Deze koop je bij de benzinestations en ruik je als je door een dorpje rijdt. Hoewel zomer, stoken de Ieren nog steeds omdat het niet echt warm wil worden.

Het pokdalige veenlandschap na Clifdon biedt honderden meren en meertjes die de voorgrond vormen voor hoge bergen daarachter.

 Inmiddels was de zon gaan schijnen en reed ik met een flinke wind in de rug door dit landschap. Morbide en verlaten als het slecht weer is. Maar nu zonnig met zicht op de bergen van Connemara in de verte. Ook nu weer vrijwel geen verkeer. Twintig km. is een flink eind als je niemand tegen komt. Lekker in je eentje doortrappen is fietsen zoals het bedoeld is.

Het weer klaart ook steeds meer op en als ik aan de diepe zeearm bij Cashel kom, zie ik er een droomplek voor m'n tent. 500 m daarvandaan is een pub, waar ik heerlijke lever met bacon eet. In Ierland geen Franse liflafjes, maar een flinke hap met aardappels en groente.  Voor m'n ontbijt morgen, moet ik 20 km. fietsen. Dat is van later zorg. Nu zet ik hier op de pier m'n tentje op. Boekje lezen en de zon onder zien gaan. Top!!

Dinsdag 9 augustus. Cashell - Rossaveel - Aran Isles 50 km.


Weer goed weer vandaag. De route gaat door eenzelfde type veenlandschap als gisteren, maar de weg is drukker. PB heeft hier geen kleine weggetjes kunnen vinden. Op de kaart zie ik dat de omgeving totaal verlaten is. Na zo'n twintig km. is er een restaurantje langs de weg, waar ik voor een full Irisch Breakfast kies. Met twee gebakken eieren, champignons, bacon, worstjes, black and white pudding en witte bonen in tomatenprut moet ik er tot vanavond laat tegen kunnen.

In Rossaveel neem ik de boot naar Inischmore één van de Aran eilanden.

Snelle boot naar Inishmor

Dun Angeus

Zet er m'n tent op op de "camping", een stuk weiland met een schuurtje. In het schuurtje een kraan en een toilet. Het eiland is bijzonder vanwege alle muurtjes, die er al vanaf de eerste bewoners zijn gebouwd. Ik maak een fietstocht en bezoek het beroemde fort "Dun Angeus".

Dun Angeus

Fort Angeus vanuit de lucht ( met mooi weer) 

 Fort Angeus ligt hoog op de rotsen, waardoor de een prachtig uitzicht hebt op het eiland en de kliffen.

Hier ergens stond m'n tentje

Als ik terugkom bij m'n tent, miezert het. Ik zoek een pub op in het dorp, eet een hapje en rijd in de stromende regen terug naar m'n onderkomen. Op de camping, waar ik alleen stond heb ik gezelschap gekregen van een meiden- en een jongenstent. Vanwege de regen en het lawaai dat de jeugd maakt als ze bij elkaar in de tent kruipen, verplaats ik midden in de nacht en tijdens een droge bui mijn tent naar een ander veld. Wat een geklooi. Als ik goed en wel lig hebben de jongelui zich voldoende ingedronken om het dorp op te zoeken. Ze komen niet meer terug. Dat kan ook niet want hun tent is weggewaaid!

Woensdag 10 augustus. Aran Isles - Doolin 5 km. De rest per boot.

De volgende ochtend zijn beide tenten in elkaar gewaaid. Het regent nog steeds. M'n eigen tent breek ik zo goed en zo kwaad als het gaat op en prop hem nat in de fietstas. Ontbijt en schuilen in de supermarkt. M'n boot naar Doolin vertrekt om 11.00 uur. Hij doet er drie uur over. Het regent en stormt. Zit in m'n regenpak als enige buiten voor op het dek lekker uit te waaien. Het is maar een klein bootje, maar kan vanwege de golven niet in Doolin aanleggen. We worden daarheen geshuttled met een ingehuurde bus. In Doolin neem ik intrek in het hostel.

Donderdag 11 augustus: Doolin - Killmer a/d Shannon 80 km.

 Doolin, beroemd om de Cliffs of Moher. Vanuit het hostel steil omhoog om boven de kliffen te komen. Het miezert en boven hangt een dichte mist. Een grote parkeerplaats verwijst naar stromen toeristen, die zich vandaag niet laten zien. Niets zo troosteloos als een toeristenplek in de regen. Er is echt helemaal niets te zien. Ik moet het met de plaatjes doen. Bij deze:

Ik fiets verder door The Burren. Het wordt een zware dag. Veel klimmen en dalen. Regenpak aan en uit. Niemand te zien. PB heeft hier echt stille weggetjes gevonden, maar ik word er niet zo vrolijk van. Na 80 km. ben ik bij de ferry over de Shannon. Aan de overkant ligt Tarbert. Ik blijf nog even aan deze zijde en neem de B&B met uitzicht op de Shannon in de regen.
Het diner gebruik ik aan de overkant samen met een Amerikaanse familie op zoek naar hun roots.
Leuk van B&B en het eten in restaurants is, dat je zo nu en dan leuke mensen tegenkomt. Ierland blijkt in trek van mensen uit de hele wereld, behalve uit Nederland.
's Avonds als ik mijn dagelijkse belcontact heb met Leonie doet ze me de suggestie aan de hand om de tent naar huis te sturen. De weersvooruitzichten zijn niet zodanig, dat ik op korte termijn zal kamperen. De regen en het miezerige weer doet wel wat met m'n moreel. Ik ga er nog een nachtje over slapen.

vrijdag 12 augustus: Killmer - Tralee 60 km.

De eerste blik naar buiten overtuigt me. In Tarbert vind ik een postagentschap die er voor zullen zorgen dat tent, slaapzak, matje en nog wat overbodig gewicht naar Culemborg worden gestuurd. Dat scheelt bij het klimmen. Waarom alles meezeulen als je waarschijnlijk toch bent aangewezen op B & B? Verlost van de overbodige bagage trap ik me zelf weer naar boven en bij Tralee naar beneden. Daartussen zit een in dit weer saai landschap. Rechte wegen met verticale bochten. Ik schrik als midden in een regenbui en in the middle of nowhere m'n derailleur het lijkt te begeven. `t Valt mee. Hij is los getrild vanwege het slechte wegdek. In tralee tref ik Peggy, een overenthousiaste B & B houdster. De nummer 1 in hartelijkheid en zorgzaamheid. Je wordt er verlegen van. Het kan ook te veel zijn.

zaterdag 13 augustus retourtje Tralee - Fend. 20 km

Ik permitteer me een rustdag en maak een fietstocht zonder bagage naar de pier in Fend, waar een triathlon wordt gehouden. Vanaf deze kant van de baai zie ik Dingle liggen. Bij mij is het nog droog. Op Dingle regent het. Terug in Tralee slenter ik wat door het stadje. Bekend van The Rose of Tralee. Een nationaal evenement, waarbij het mooiste meisje tot Rose wordt gekroond. Half Ierland schijnt hier het volgende weekend voor uit te lopen.




zondag 14 augustus: Tralee Kilorglin met de bus. Kilorglin - Kenmare 40 km..

De volgende etappe staat in het teken van drie passen: Dingle en twee maal in Kerry. Ik besluit de eerste over te slaan en vanuit Tralle de bus te nemen naar Kilorglin. Vandaar fiets ik naar de Gap of Dunlow. Vandaag is het weer opgeknapt. Het wordt een prachtige fietsdag. `s Morgens zijn er nog weinig toeristen bij die beroemde Gap. De omgeving met de twee meertjes is erg mooi.

Als ik over de pas ben, kom ik weer in een mooie en verlaten vallei. Het licht valt prachtig en levert leuke plaatjes op. Je fietst hier in de binnenlanden van Kerry.

Als ik de vallei via een steile weg verlaat kom ik even op de "Ring of Kerry". Hier is iedereen. Jammer dat veel mensen achter elkaar aan rijden en al het moois missen buiten de hoofdwegen. Mooie lange afdaling tot in Kenmare, waar ik mijn B & B vind.


Maandag 15 augustus: Kenmaer - Bantry 33 km.

De voorspelling voor deze dag is regen. Die krijg ik met bakken tegelijk. Het wordt niet meer droog. Jammer, want vandaag fiets ik over de Healy pas. Toch een paar uur klimmen door regen en mist. Van de Kenmare river naar Glangariff aan de Bantry baai.

Bantry Bay

Na een stevige lunch in Glengariff fiets ik door naar Bantry om vandaar een alternatieve route te kiezen naar Cork.

dinsdag 16 augustus Bantree - Cork 90 km.

Een tip van internet om deze weg te volgen. PB stuurt je meestal eerst uit een dal naar boven, vervolgens boven op en neer, klimmen en dalen. Met mooie vergezichten. Dat wel. Het kost ook erg veel energie. Vandaag dus maar niet. Ik neem de iets drukkere weg door het dal. Vlak voor Cork wordt het wel erg druk en ik besluit zelf binnenweggetjes te zoeken. Dat gaat erg veel tijd en toch nog veel klimwerk kosten. Ik ben na 90 km met wind in de rug pas om half zeven in Cork. Ik slaap in een appartement dat bedoeld is voor buitenlandse studenten die in Cork studeren. Ik zit er tussen vooral Spanjaarden en Italianen.

Voor Cork

Woensdag 18 augustus 17 augustus: Cork.

Vandaag Cork bekeken. Beetje grauwe industriestad. Gezellig. Veel muziek op straat. Leuk museum voor moderne kunst. Foto's met telefoon gemaakt, die ik niet op de computer krijg. Daarom voorlopig een fotootje van internet. Blij dat de zon schijnt!

donderdag 18 augustus Cork - Youghal 60 km.

Mooi weer vandaag. Nu verder door het Zuid Oosten van Ierland. Naast mooi weer, ook een merendeels vlakke weg. Licht heuvelig. Groene en welvarende landbouwstreek. In Youghal een redelijk stadje met een lang zandstrand vind ik een super B & B.

Ik maak een flinke wandeling langs het strand.

Direct uitzicht op zee.

 Ik heb in Ierland niet gezwommen en ik zie het er gezien het klimaat ook niet meer van komen. Het zoute zeewater trekt me ook niet zo. Soms zie je kinderen het water in gaan, maar dan wel met een wetsuite aan!









Vrijdag 19 augustus Youghal - Cappoquin 34 km.

Met zelf gebakken brood en een ontbijt met alles erop en eraan kan ik er tegen. Ik vertrek met droog weer en klim snel omhoog vanaf zeeniveau naar een pasje en daarna een nog iets hoger pasje. Allemaal prima te doen. Nog steeds een welvarende agrarische omgeving.
Mooie tocht voor een deel langs de Blackwater, een diep estuarium. Voor een deel dus hoog met fraaie uitzichten. Langs Lismore met z'n fraaie kasteel.

De tocht vandaag is niet lang. In Cappoquin stop ik vanwege het inmiddels slechte weer. Ik heb geen zin om de volgende klim in de regen te maken. Morgen is er weer een dag. Ik maak een flinke wandeling langs een riviertje, eet overheerlijke vissoep en ga kijken bij een hurlingmatch. Hurling is dé nationale sport. Belangrijker dan voetbal of rugby. Het is daar wel een kruising tussen als je er ook basebal, en hockey bij denkt. Voor spektakel kijk op:


zaterdag 20 augustus. Cappoquin - Carrick on Suir 56 km.

Vetrokken in droog weer, rijd ik een uurtje later door een stil, groen en verlaten landschap. Het miezert, maar in tegenstelling tot wat de bomen suggereren, waait het niet. Hoewel ik mopper op de regen, mag ik niet klagen wat betreft de wind. Als het waait, waait ie van achter. Na een lange klim daal ik ook lang af naar het onaanzienlijke Newcastle om uiteindelijk in Carrick on Suir een wat aftandse B & B ( Fatima) te vinden. De eerste overigens die door een man wordt gerund. De naam refereert aan het bedevaartsoort Fatima in Portugal. Voor de huidige eigenaar hoeft het niet meer. Zoals volgens hem veel Ieren heeft hij de kerk ook na de laatste schandalen afgezworen.

Zondag 21 augustus. Carrick on Suir - New Ross. 39 km.

Een mooie en droge dag, eerst door het mooie dal van de Suir, daarna boven langs met mooie vergezichten.

 Na te zijn afgedaald naar de Barrow ben ik al redelijk vroeg op m'n bestemming. New Ross, een vrij grote plaats aan de Barrow. Tot hier kwamen de Vikingen en van hieruit vertrokken veel Ierse emigranten naar Amerika. Een van hen was Kennedy, die in 1963 een bezoek bracht en waarvan een monument getuigt. In de haven ligt een replica van het Dunbrody Emigrant Ship. Tussen 1845 en 1870 waagden vele duizenden de overtocht op zoek naar een beter leven. De B & B blijkt een door tientallen lampjes, kunstbloemboeketten, roodfluweel behang en gouden spreien versierd onderkomen. Beetje bordeelachtig, maar met de volgende ochtend een nooit vertoond uitgebreid ontbijt.

Maandag 22 augustus New Ross - Shillelagh 65 km.

 Montbretia.
Bij ons in het tuincentrum. In Ierland een algemeen voorkomende soort. Ooit uit tuinen ontsnapte Zuid Afrikaanse plant die net als de Fuchsia in Ierland goe gedijt en de bermen kleurt.

Ik kan er de hele dag tegen. Full breakfast met een schaal vers fruit en alles wat je maar wilt om een dag op te teren. Mijn fietstocht gaat verder door de heuvels, die rondom hoger worden en de uitlopers vormen van de Wicklow mountains. Ik kies weer even voor een N-route ipv. de kuitenbijtertjes van PB. Bunclody is een leuk en toeristisch dorp, waar ik geniet van een sandwich op het pleintje. Na een leuke tocht langs de Derry river stop ik in Shillelagh. Een B & B gebouwd in de schuur in de tuin. Het is lekker weer, kan er buiten m'n boekje lezen en een wandeling door de avondzon maken.

Langs de Derry.

Dinsdag 23 augustus: Shillelagh - Laragh 52 km

Meeting the waters

 PB stuurt me weer het dal uit om boven van de mooie uitzichten te genieten. Na een lange afdaling kom ik aan bij Meeting the waters, een samenvloeiing van twee riviertjes, waar ik met twee Nederlandse dames die de dezelfde route fietsen picknick. Ze hebben lekkere Cup a soup.

Weer naar boven, maar na de volgende afdaling besluit ik, dat Benjaminse me gestolen kan worden en neem ik het dal tot Laragh.



In Laragh verzamelen zich horden toeristen voor de Glendolough lakes en the Militairy road door de Wicklow Mountanis. Omdat ik nog wat energie over hen, fiets ik naar de meertjes. Leuk hoor, maar het is er net Valkenburg. Met Leonie was ik hier een aantal jaren geleden en ik meen me te herinneren dat we toen rustig langs de meren gewandeld hadden. Nu doe ik het per fiets.

24 augustus Laragh - Dublin 65 km.

Ik zit redelijk op tijd op m'n fiets om de laatste dag van mijn fietstocht te beginnen. Evenals de laatste dagen mag ik niet meer klagen over het weer. Een enkel buitje hoort erbij in Ierland. Nu schijnt de zon en al gauw fiets ik door een mooi eenzaam dal naar boven. Aan het eind boven aan de horizon een waterval, die ik met vijf km. per uur nader. Best steil dat laatste stuk. De enige bewoonster van het dal met wie ik toevallig een  gesprek heb, zegt dat het nu fijn is om er te zijn. Vanmiddag komen de bussen en de fotograferende Japanners die met bussen uit Dublin hun Wicklow avontuur beleven.

 Als ik langs de waterval ben gefietst kom ik in de kale bergen, waardoor de Wicklows bekend zijn. Rond afgevlakt door de erosie, geen bomen, veen met veengras en lage struiken. Het is hier volgens mijn gesprekspartner 's winters bar en boos. Nu geniet ik met volle teugen. Deze laatste dag is echt één van de mooiste. Na de klim uit het dal. gaat het licht glooiiend hen en weer tot Glencee, vanwaar ik afdaal en via Bray langs de zee naar Dublin te fietsen.

De weg naar Dublin die ik heb gekozen blijkt achteraf minder slim en behoorlijk om door drukke voorsteden. Net voor ik Dublin binnenrijd wordt ik verrast door een klaterende regenbui, maar daarna schijnt de zon. Leonie heeft in het centrum aan de Liffey een simpel hotel geboekt. Morgen "doe" ik Dublin nog even.
Vanavond eet ik in en verken ik Temple Bar. Dé uitgaanstraat voor toeristen. Ik neem aam dat de Dubliners ergens anders hun vertier zoeken. In ieder geval overal muziek, zowel op straat als in de pubs.

Route en etappes.

Ik kijk terug op een geslaagde fietstocht. In vergelijking met de andere lange afstand tochten die ik heb gemaakt lijkt deze vrij zwaar. Was het de nattigheid, het vele klimwerk, de leeftijd of de moraal die me soms, als het wat erg bar werd, in de steek liet? De laatste week had ik heel redelijk weer. Daarvoor erg wisselend. Ierland kent aardige en behulpzame mensen. Toch, vooral 's avonds als het miezerde, er geen zuidelijke terrasjes waren en ik geen tentje op kon zetten voelde ik me meer dan bij vorige tochten wat ontheemd. Misschien hoort die eenzaamheid juist bij het land.
Daartegenover stond steeds weer de zee, soms de zon, de bijzondere uitzichten, het mystieke landschap, de ervaringen met bewoners, andere fietsers, Leonie aan de telefoon en de fysieke inspanning.
Op eigen kracht én natuurlijk Irish Breakfast 1018 km in vrijwel voortdurend heuvelachtig terrein. Ik ben blij dat ik dat kàn!

Als je wilt kun je deze impressie afsluiten met een bezoekje aan de Temple Bar in Dublin:
http://www.youtube.com/watch?v=IqxOTdvuit0