Noord Italië

Op vrijdag 2 september vertrokken we met onze bus voor een vakantie van een maand. Via Duitsland, Oostenrijk willen we naar Bolzano. Vanuit die omgeving een aantal dagen fietsen om in Venetie te komen. Daar een aantal dagen te zijn en daarna met de trein terug naar Bolzano. Wat we daarna doen is nog in nevelen gehuld. Dat zien we tegen die tijd wel.

Vrijdag 2 september.
Een dag autobahn tot we ergens ten noorden van Ulm een weiland vinden bij een visvijver, waar we de nacht doorbrengen.

Zaterdag 3 september.
We rijden Oostenrijk binnen en belanden in het drukke Inntal. Hier willen we morgen een fietstocht maken. We vinden geen vrij plekje voor de bus. De Oostenrijkers zijn niet toeschietelijk wat dat betreft. Dan maar de camping in Ried. Dat is even wennen zo tussen al die witte caravans.

Zondag 4 september.
 We zijn blij, dat we in Ried zijn gebleven want de fietstocht langs de Inn hadden we niet willen missen. Een mooi fietspad langs de oude Via Claudia Augusta. Deze weg schijnt al door de Romeinen te zijn aangelegd. Met steun van de Europese Unie is het pad weer vrijgemaakt en geasfalteerd tot een fraaie fietsroute. Wij rijden naar Landeck en weer terug.

 Onderweg zien we dat zich wolken ophopen die onvermijdelijk tot een regenbui zullen uitgroeien. De verwachting komt uit. Het regent de rest van de middag. Ook morgen zal nog regenachtig blijven. Voor de rest van de week is de verwachting gunstig.

Maandag 5 september.
Vandaag naar Sölden in het Otztal. Als het morgen beter weer is, gaan we met de bus naar Vent om van daaruit een meerdaagse wandeling te maken. We denken één of twee dagen weg te blijven.

Dinsdag 6 september.
Op advies van een "local" willen we een rondje lopen van twee dagen. We denken er een dag bij omdat we verwachten dat hij ons overschat. Uiteindelijk blijven we vier dagen weg.
We gaan met de bus naar Vent. Het laatste dorp in het dal.

De Similaun

 Vandaag lopen we een prachtige tocht naar de Similaunhütte op 3017 meter. Nu ook nog weer 1400 meter afdalen zoals het idee was komt niet meer bij ons op. We zijn behoorlijk moe. Het zicht op de Similaun en de gletsjers is prachtig in de avondzon. Slapen in het matrazzenlager op zolder samen met nog 10 anderen. Dat hoort bij zo'n wandeling, maar is verre van comfortabel.

Woensdag 7 september.
Een lastige en erg steile afdaling naar Vernagt in Italië. Of eigenlijk de autonome provincie Zuid Tirol. 1300 meter afdalen over slechts een km of zes betekent een veel grotere aanslag op onze spieren dan de klim van gisteren. In Vernagt vergissen we ons en dalen 200 meter te ver. De bus brengt ons naar Kurznas, waar we in een hotelletje bijkomen van deze dag. De volgende ochtend zullen we met de gletsjerbaan weer 1000 meter stijgen.

Donderdag 8 september.
Het is boven koud en het regent wat. We beginnen met onze afdaling langs de gletsjer waar geskied wordt. Na een lastige afdaling eten we in de hut Schoner Aussicht heerlijke gevulde groentensoep.

De  hut

Hochjoch Hütte komt in zicht.

Daarna dalen we tamelijk geleidelijk via puinhellingen naar ons overnachtingsadres: Hochjoch Hospiz. Een gezellige hut. Niet druk en een kamertje met een twee stapelbedden voor ons alleen. Herders uit het dal zullen morgen hun schapen uit de bergen verzamelen en zijn medebewoners van de hut.

Vrijdag 9 september.
Op weg naar Vent ons uitgangspunt. Een heel mooie tocht. Het weer wordt goed. De schapen komen naar beneden en wij beleven een paar spannende stukjes in de Roferschlucht. Wel een erg mooi en indrukwekkend stuk.

In Vent aangekomen heeft het restaurant net pruimentaart gebakken, waarmee we onze maag vullen. Verder zijn we niet tot veel neer in staat. We rijden terug met een taxibusje naar onze camping in Sölden.

zaterdag 10 september.

Onder een stralend blauwe hemel rijden we over de Timmelsjochpas naar Italië. Een prachtige tocht die ons in het dal van de Passeier in Zuid Tirol brengt.

De mensen hechten eraan, dat ze daar en niet in Italië wonen. Beneden aan de pas in St. Leonard vinden we een prachtige alpenwei bij de familie Pichler.

zondag 11 september.
We blijven vandaag op dit fraaie weitje staan. De familie Pichler gaat naar de kerk en wij nemen een rustige dag met een niet al te lange wandeling. `s Middags vertrekt de familie om de dochter van veertien naar haar nieuwe school te brengen 100 km verder. Het is voor moeder erg moeilijk om afscheid te nemen van haar enig kind.




maandag 12 september.

We stappen op de fiets voor onze tocht naar Venetië. Tot Merano dalen we af langs de Passeier. Vanaf Merano tot Bolzano door het brede dal van de Adige. In het dal dat aan beide zijden hoge bergen heeft rijden we langs de rivier over een vrijliggend fietspad en tussen de appelboomgaarden. Jammer, dat we in Bolzano een prutplekje krijgen toegewezen voor ons tentje. Echte kampeerders moeten het in Italië vaak afleggen tegen stacaravans.  

dinsdag 13 september.

Verder langs de Adige richting Trento. Ook vandaag weer over een luxe fietspad. In Nederland - fietsland - hebben we het niet zo voor goed elkaar. In Trento nemen we het boemeltje om over een pas te komen in het dal van de Brento. De trein brengt ons naar het meer van Calsaranico. Aan dit fraaie lago bevalt het ons en we besluiten een dag te blijven.

woensdag 14 september.

Rustdag aan het meer met toch nog een ommetje op de fiets erom heen. Evenals de afgelopen dagen veel zon en lekker warm.

donderdag 15 september.

Schitterende tocht langs de Brenta, hier nog een smal beekje. Onderweg door een mooie kloof en langs een paar aardige plaatsjes. Leuk om te bedenken dat we de rivier zullen blijven volgen tot bij Venetië.

In Bassano del Grappo is geen camping en slapen we in een B&B midden in het bijzonder leuke stadje. Hier eens geen toeristen maar gewone Italianen op het plein. De brug van Palladio over de Brenta is wondermooi en dat werd al in de 16 e eeuw door de renaissanceschilder Jacoppo Bassano beter gezien dan door mij..

vrijdag 16 september.

De laatste dag geen bergen meer maar de Povlakte. Ook geen fietspaden en soms kan het best wat druk zijn op de weg. Citadella, een stadje dat nog volledig beschikt over de oude omwalling is het hoogtepunt van deze dag.

Het laatste stuk langs het Brentakanaal valt wat tegen gezien de verwachtingen die de gids bij ons wekte.
In Oriago zetten we onze tent op op camping Serinissima. Doorfietsen tot Venetië kan vanwege het drukke verkeer niet. De bus naar Venetië stopt voor de camping.

zaterdag 17 september.

Direct nadat we uit de bus stapten werden we overweldigd door het eerste beeld dat Venetië opriep. Al doe bootjes en boten, bruggen en bruggetjes. Je wordt er direct in ondergedompeld.  We ontvluchten de massa's door even een paar zijsteegjes in te duiken. In de Kerk Madonna del'Arte bekijken we enkele werken van Tintoretto. Toch weer heel indrukwekkend al je zo'n groot schilderij in het echt ziet en niet als een klein plaatje.  De schilder ligt begraven in deze kerk.



Met de Vaparetto varen we naar Burano, Murano en Mazzorbo. Eilanden in de Lagune van Venetië met vissersdorpen. Hier niet de grandeur van Venetië, maar kleine grachtjes waarlangs vissershuisjes. Helaas in de drukke delen weinig authentiek vanwege alle winkeltjes met prullaria. Maar ook hier weer twee zijstraatjes verder geen winkels en bijna geen mensen. Je verbeeld je hier alleen te zijn.

Murano

zondag 18 september.
Deze dag wilden we gebruiken om de bus op te halen. Met de fietsen in de trein terug naar Merano blijkt niet te kunnen. Het blijkt dat we zowiezo vanwege een staking niet met de trein kunnen. Vandaag dus onze tweede dag in Venetië. We willen vroeg op het San Marcoplein zijn. Het moet een mooi plein zijn, maar wordt evenals de voorgevel vanwege restauraties deels aan het gezicht onttrokken. In de kerk is een mis. Om twee uur gaat ie weer open, maar dan zal het veel drukker zijn.

Gevel van het Dogenpaleis

Linkerportaal van de San Marco. Overbrengen van het gebeente van Marcus naar de San Marco vanuit Constantinopel.

We bezoeken nu eerst het Guggenheim museum. Evenals in Bilbao valt op, dat ook hier een mooie dwarsdoorsnede hangt van de moderne kunst vanaf 1920. Van alle grote kunstenaars van de vorige eeuw één of twee werken. Na het museum waren we moe van het slenteren en namen we de Vaporetta. We bleven niet zo lang zitten tot we een plekje op het achterdek hadden en zijn er anderhalf uur blijven zitten voor een tocht die ons twee maal door het Canal Grande en door de havens bracht.

 Na de tocht met de Vaporetta genieten we nog volop van de steegjes, grachtjes en winkeltjes.

We besluiten ons bezoek aan Venetië met een etentje in een leuk restaurantje en in plaats van een romantisch gondeltochtje slenteren we langs de grachtjes langzaam naar het busstation.

De avond valt............

maandag 19 september.

Het heeft de hele nacht geregend en we hoen, dat het in de bergen flink heeft gesneeuwd. Vandaag halen we de bus op uit St. Leonard. Mevrouw Pichler zou het leuk vinden als we nog een paar dagen blijven. De bergen aan het eind van het dal hebben inderdaad een suikerlaagje gekregen. We gaan terug naar de camping om onze tent en de fietsen weer op te halen. Omdat we al veel hebben gereisd vandaag overnachten we aan het meer van Caldonazza, waar we ook met de fiets geweest zijn.


.

Gardameer

 dinsdag 20 september.
We halen tent en fietsen op en rijden terug naar het Noorden. We hebben St Leonard - Venetië 4 keer afgelegd: met de fiets, trein terug, bus terug en omdat we weer naar het noorden willen rijden we met onze bus nog een keer terug. Niet helemaal naar St Leonard maar naar het Lago di Ledro, een meertje even boven het Gardameer. We hebben een mooie plek op een camping aan het meer

Aan het Lago di Ledro

woensdag 21 september.
Relaxed dagje. Rondje fietsen om het meer, zwemmen, kanoën, lezen en een wandelingetje naar het dorp. Voor een dag is dat prima.

donderdag 22 september.
Ook hier zijn er veel fietspaden. Een ervan gaat diep het dal in tot aan een pasje. We beginnen met afdalen, maar na een paar km. realiseren we ons dat het wel eens erg ver kan worden om straks weer terug te klimmen. We fietsen terug en "doen"nog een zijdalletje. Ook wel flink klimmen, maar dan heb je ook wat: mooie dorpjes, leuk beekje, bergen en koeien in de wei. Land van Heidi en Peter.

vrijdag 23 septenber.
Vandaag maken we een flinke en erg mooie autorit naar het Val di Sole. Daar kiezen we voor een zijdal en komen in Peio. We staan op de camping met rondom hoge sneeuwbergen.

zaterdag 24 september.
We rijden het dal verder uit tot we aan het stuwmeer komen van Peio Fonti. Dit meer wordt omgeven door bergen van het Stelvio massief. We maken een mooie wandeling erom heen. `s Middags gaan we niet terug naar de camping, maar rijden via een smalle en spannende weg naar Malgamare. Langs de Noce Bianco vinden we een vrije kampeerplek.

zondag 25 september.
Vanuit onze camperplek lopen we naar Malgamare op 2031 meter. Hier is het eind van het dal en komen diverse gletsjerbeken bij elkaar om samen de Noce Bianca te vormen. De hut die we hier vinden vormt voor veel wandelaars en klimmers het beginpunt van hun tocht. Wij drinken koffie, eten apfelstrudel en wandelen dezelfde weg terug naar onze camper.

 


De dag is nog en jong en we gaan op weg naar onze laatste bestemming: Ergens in de Dolemiten. Op zoek naar een vrije plek komen we erachter dat men daar niet van gediend is. We vinden op de camping van Cabazei een mooi plekje aan de beek met mooi zicht op de bergen.

maandag 26 september.
De zon komt pas laat op de camping. Ondanks het mooie weer en de heldere lucht is het nog koud en ontbijten we binnen. Daarna met de kabelbaan naar 2408 meter. Hier is ook het startpunt voor tientallen parapenters die vanaf hier termiek zoeken en de hele dag boven de bergen blijven zweven. `s Avonds landen ze in de buurt van de camping.

Wij zelf maken een flinke wandeling onderlangs de bergpieken en daarna weer helemaal naar beneden. Toch weer zo'n 10 domtorentjes afdalen. Het is een goed begaanbaar pad dat steeds andere vergezichten biedt.







dinsdag 27 september.
Laatste dag; morgen naar huis. We lopen stroomop naar het volgende dorp. De dorpen in dit dal bestaan uit sportwinkels, hotels, appartementencomplexen. Het authentieke dorp zoals het vroeger was, is ver te zoeken. s`Winters, maar ook in de zomer is het hier een gekkenhuis. Onze camping is nu in het naseizoen erg rustig en gaat daarom aan het eind van de week dicht.
Vanwege de lange afdaling gisteren begint Leonie's rug wat op te spelen. Zij neemt het ervan en gaat lekker in de zon zitten. Ik zelf fiets 30 km. langs de rivier naar beneden langs al weer een fraai aangelegd fietspad. Omdat ik geen zin heb om terug te fietsen neem ik de streekbus terug. Met onze eigen bus haal ik de fiets weer op.

woensdag 28 september.
We nemen afscheid van de Dolemieten op de Passo de Sella. Het is er heel erg bijzonder, vooral vanwege de vroege ochtendzon. Er is ook een erg mooi camperplekje ( Frits!), maar dat bewaren we voor een volgende keer.

Via de saaie Brennerpas komen we weer in Oostenrijk en daarna gaat het verder noordwaards tot we in de buurt van Karlsruhe de autobahn verlaten. Drie zijweggetjes verder vinden we een prachtplek om de nacht door te brengen. We eten in het dorp een stevige bieftstuk, zoals ze dat in Duitse restaurants gewend zijn.

Donderdag 29 september.
Na ons ontbijt met lekkere Duitse bolletjes rijden we naar Culemborg, waar we om vier uur aankomen.
We hadden een fijne vakantie waarin we veel indrukken hebben opgedaan in de Italiaanse Alpen. Venetië was erg bijzonder. Tijdens onze wandelingen en fietstochten waren we "echt"in de bergen.