Kreta

woensdag 19 oktober 2011

Nieuw Zeeland 2011



Nieuw Zeeland! Een grote wens die in het najaar van 2011 voor Leonie en mij in vervulling ging. Plaatjes van de reis en een beknopt verslag op dit blog,







Na ruim 24 uur vliegen en een prachtige autorit naar Paihia aan the Bay of Islands worden we op dit terras ontvangen door Rob van de Wetering en Nick Galama. Zij hebben sinds vijf jaar dit fraaie uitzicht met de bijbehorende B & B. Sinds een jaar verhuren ze ook campers. Wij genieten een avond en een nacht van hun gastvrijheid. 


Haruru Falls vrijwel naast onze B & B

"Baystay Bed & Breakfast"


Met Rob eten we  's avonds Fish and Chips op een ouwe schuit.

Na een fantastisch ontbijt vertrekken we naar de andere kant met de pont naar Russell. Onderweg bezochten we de Kawiti Cave. Een kleine druipsteengrot met Glow Worms: larven die op het plafond van de grot zitten en als sterren aan de hemel licht geven. Het klinkt wat banaal, maar daarna zagen we de toiletten van de Oostenrijkse architect Hundertwasser.


























In Russell aangekomen vonden we een mooi plekje op de plaatselijke camping met fraai uitzicht over zee. De camping is verder bijzonder vanwege de overweldigende variëteit in subtropische planten.
Avond langs het strand in Russel



Donderdag 27 oktober.
Voor het eerst echt lekker geslapen en uitgerust schepen we in op de Lion New Zealand. Een snel zeilschip, dat een aantal jaren terug meedeed aan de Volvo Ocean Rally. Als wedstrijdschip is het verouderd, maar voor toeristen doet het prima dienst. We hadden een werelddag.







 Onderweg op een   Robinson Crusoë eiland gewandeld, gezwommen en zelfs even gekanood. 
















Vrijdag 28 oktober
We rijden de Old Russell Road naar Bland Bay . Onderweg veel mangrovebossen in 't water van de zeearmen en heel veel bochten. Henk probeert zijn kano uit en vaart een stukje door de baai.
Mooie wandeling gemaakt door een subtropisch bos naar een uitzichtpunt over de pacific en de baai.





























Zaterdag 29 oktober.
Voor 't eerst een bewolkte dag en zo nu en dan wat regen. We gaan op weg naar Coromandel 
Peninsula, zo'n 350 km verder. We vinden weer een leuke plek in het Coromandel Forest Park        op een DOC terreintje. (Department of Conservation te vergelijken met onze natuurkampeerterreinen.

30 oktober
Een wandeling, de Cookson Kauri Walk. De tocht gaat door de bush, boomvarens (de mamaku) palmen,een stromende beek en 650 treden omhoog om bij de reuzen kauri boom te komen. We wanen ons in de jungle.



 's Middags naar de andere kant van het schiereiland , waar we in Hahei terechtkomen op 't zoveelste paradijselijke plekje.

Uitzicht vanuit de camper naar rechts .....

en naar  links



Maandag 31 oktober.

Ochtendlicht

Tot vandaag hebben we prachtig voorjaarsweer. De temperatuur is erg aangenaam zo rond 20 graden. Ook de watertemperatuur van de zee valt me erg mee. Prima zwemwater. De weersvooruitzichten zijn wat minder. Bewolking en regen, vooral morgen. Vandaag profiteren we nog van het mooie weer door het maken van een mooie wandeling langs de kust naar Cathedral Cove. Teruggekomen besluiten we dat ik mee vaar met een kanotocht op zee. Leonie moet er niet aan denken, maar vindt het een prettig idee als ik niet alleen met de opblaaskano op avontuur ga. Ze had gelijk. De zee was woelig en daarvoor heb je toch een goede zeekano nodig. Met gids! We rondden een eiland voor de kust en de gids, die veel wist te vertellen zorgde, op het strand bij de Cathedral Cove voor lekkere cappucino.

Kustpad naar ....
Cathedral Cove



De koffiebar







Vanuit de kano kon ik geen foto's maken. Dus van die twee pinguins die we zagen zwemmen, dat moet je geloven. En die vijf dolfijnen die we vanaf het strand op 30 meter voorbij zagen springen kreeg ik niet voor de lens. Het maakte de kanotocht wel tot een belevenis.



dinsdag 1 november.
Voor het eerst gaat het regenen. Vanmorgen maakten we een wandeling naar een mooi uitzichtpunt. De wandeling liep gedeeltelijk door het dorp, voor zover je bij een verzameling huizen van een echt dorp kunt spreken. Mooie houten huizen met prachtige tuinen.


Bloemen die we thuis in boeketten tegen komen groeien hier in de weelderig aangelegde tuinen.



Vanmiddag in de regen met de camper vertrokken naar Hotwater beach. Gelukkig werd het toch nog weer droog en konden we het fenomeen bekijken. Water van 65 graden komt naar boven en gemengd met zeewater biedt dat na enig graafwerk een zwoel badje. Horden toeristen komen er op af. Ook als het regent dus. Al die fanatieke scheppers en baders zijn misschien nog wel gekker dan het warme water zelf.
donderdag  3 november.
Nadat we gisteren verder naar het zuiden zijn getrokken, kwamen we vandaag aan in de omgeving van Rotorua. Onderweg een wandeling langs de Okerefalls ( Wouter ook hier gevaren?).







De streek rond Rotorua wordt gekenmerkt door vulkanische en thermische activiteit. We kamperen aan het Blue Lake. `s Avonds gaan we naar een Maori Hangi. De avond geeft een indruk van de vroegere Maori cultuur. Ontvangstrituelen, dans, zang en aan het eind een heerlijke maaltijd bereid op traditionele manier in een aardoven. Kia Ora!!









vrijdag 4 november.
We blijven in de buurt van Rotorua, waar we een mooie DOC camping vinden aan het Lake Rerewhakaaitu. Onderweg bezoeken we de Waimangu Volcanic Valley. In 1886 is hier een grote vulkaanuitbarsting geweest. Het toenmalige maanlandschap is inmiddels weer begroeid, maar overal bruist, borrelt en stoomt het. We branden onze vingers als we ze in het stromende beekje stoppen.
Vanuit onze camping maken Leonie en ik een kanotocht op het meer.





Zaterdag 5.
We rijden verder naar het zuiden en vergapen ons aan de geweldige Huka Falls en The Craters of de moon. In Taupo aan het Taupomeer scharrelen we wat rond, maar de stad kan ons maar matig bekoren. Op een mooi plekje aan het Taupomeer brengen we de nacht door. Hoewel de zon schijnt, waait het hard en het is koud. Veel te koud voor de tijd van het jaar zeggen de locals.



Deze heel bijzondere plant kwam ik tegen bij de Huka Falls. Het is een...
Craters of the moon















Aan het Taupomeer

Zondag 6 november.
Vanaf het Taupomeer vertrekken we naar het Tongariro National park. Het regent bijna de hele dag. Voor het eerst echt een regendag. Voor morgen is de weersverwachting beter en dat moet ook vanwege ons plan de Tomgariro crossing te doen. We regelen vervoer naar het beginpunt en op een ander punt zullen we worden opgehaald. 's Nachts zie ik dat de hemel helder is.



Maandag 7 november.
Om  acht uur vertrekt de shuttlebus naar het beginpunt van de tocht. Het is prachtig weer. Helder. Geen wolkje aan de lucht. Voor het eerst in drie weken blijkt de tocht onder deze omstandigheden gelopen te kunnen worden. Ondanks het mooie weer is de tocht heel pittig. De paden zijn goed, maar er ligt nog vrij veel sneeuw. Hier en daar bij het oversteken van een sneeuwveld is het glad en
"best wel eng". Maar mooi is het. Niet te beschrijven zo mooi. De tocht gaat door een vulkaanlandschap met kraters, kratermeren en tussen Mont Tongariro en Mont Ngauruhoe door.
We lopen 8,5 uur over 20 km. Beginnen op 1100 meter, stijgen naar 1800 meter en dalen weer af naar 700 meter. 20 km met een hoge berg erin is ver. We doen de tocht samen met onze buren van de camping. Sietske en Willie uit Groningen. Leuk gezelschap.
Het is moeilijk kiezen uit de vele foto's die ik onderweg geschoten heb.

Mont Ngauruhoe
In de South Crater






Emerald Lakes.




Blue Lake


De afdaling met in de verte het Taupomeer en dichterbij zwaveldampen uit de vulkaanhelling.


Dinsdag 8 november

We rijden van het Tongarino National Park naar Pikiriki in het Wanganui National Park. Onderweg reden we door het groene heuvellandschap, dat we zo typerend vinden voor het Nieuw Zeelandse platteland: groene heuveltjes, heel geaccidenteerd, schapen en vrijwel geen bewoning.









Tussen de Aronskelken.
In het Maoridorpje Pipiriki aan de rivier Wanganui treffen we een kleinschalig buitensportbedrijfje. We mogen op hun terrein de camper neerzetten.
Morgen worden we met een jetboat twintig km. stroomopwaarts gebracht om vervolgens met de stroom mee terug te varen.

Woensdag 9 noember

De jetboat scheert met hoge snelheid over het water en neemt daarbij en passant ook de stroomversnellingen mee.


We worden in the middle of nowhere aan land gezet en zullen de komende 20 km door het oerwoud terugpeddelen.





Volgens ons "past"die jetboat eigenlijk niet op die stille rivier, maar het is de enige manier om mensen en kano's stroomop te krijgen. Langs de rivier loopt geen weg.



Onze terugtocht met de kano gaat heel wat rustiger, op de vogels na is het stil. Hoewel we in twee stroomversnellingen flink water maken, genieten we erg van de zo bijzondere omgeving. Vooral heel groen met een grote variëteit aan varens, mossen, manuka's en allerlei planten die we in Europa niet kennen.





Na terugkeer op de kanobasis eten we een "riverhamburger" klaargemaakt door Josephine, samen met haar man eigenaar van het buitensportbedrijfje. Ik heb haar gecomplimenteerd met "de beste hamburger, die ik ooit heb gegeten". Na dit maal vertrokken we langs de rivier naar het stadje Whanganui. We hoopten op een DOC camping langs de rivier, maar die was gesloten. We kampeerden uiteindelijk op een stadscamping bij Whanganui zelf. Inmiddels was het gaan regenen en we prezen ons gelukkig dat we de regen niet tijdens onze kanotocht hadden gehad.




Donderdag 10 november.

Een regendag. Uit ons verslag tot nu toe lijkt het dat altijd de zon schijnt. Gelukkig is dat vaak zo en zeker als we iets aan het "doen"zijn. Vandaag rijden we verder naar het zuiden door regen die afgewisseld wordt door opklaringen. We eindigen in Ekatahuna op een klein campinkje aan een rivuertje. Leonie en ik maken een wandeling door de regen en vereeuwigen ons tussen de brem.


 


vrijdag 11 november.

We worden wakker met zon, ontbijten buiten en rijden naar het meest zuidelijke puntje van het Noorder eiland: Palliser Bay. Een schitterende tocht. Vrijwel onbewoond gebied. In het welvarende dorpje Ngawi vinden we een veldje aan zee, waar we mogen kamperen.



 Prachtige plek direct naast het strand waar de vissersboten met shovels naar en uit het water worden getrokken. De zee is hier vaak te roerig om ze voor anker te laten liggen. Er wordt met veel succes op kreeft gevist. Hoewel zowel de schepen als de shovels er erg oud en roestig bijliggen, schijnt het een miljoenenbusiness te zijn.



Bootje komt aangevaren........,

vaart op een soort kar
en wordt naar boven op het strand getrokken.


Een bloemenzee van zoutminnende planten langs de hele kust en dus ook direct voor onze camper.


Mooi, maar het draagt de regen van morgen al in zich.

















Zaterdag 12 november.

Het belooft nat te worden vandaag. Nu het nog droog is gaan we richting vuurtoren op het uiterste zuidelijke puntje van het Noordereiland. We beklimmen 248 treden om een mooi uitzicht te hebben over de kust.













Maar echt bijzonder zijn voor ons de zeehondenkolonies. Honderden seals bevolken hier de rotsen. Eerst zie je ze niet vanwege hun schutkleur, maar als je dichterbij komt zie je er steeds meer en sta je er een paar meter vanaf. Het lijkt of de rotsen bewegen, steeds weer zien we nieuwe dieren. Heel erg bijzonder.



's Middags gaat het regenen en het houdt niet meer op. `s Nachts trekt de wind aan, de golven slaan onder de camper tegen de rotsen, de camper schudt heen en weer en we krijgen een idee van het ruige leven hier in dit verlaten oord.

Zondag 13 november.

Na een mooie tocht komen we in Wellington aan. We kamperen op een camping in een voorstadje en rijden 's middags naar de stad. Het is er gezellig en ontspannen. Een feestelijke sfeer op het centrale plein, waar allerlei demostraties worden gegeven en een koortje kerstliedjes zingt. Raar idee, lekker weer, zonnetje op het terras, jongens die in de haven duiken en dan Jingle Bells.




Maandag 14 november.
Vandaag zijn we uitgebreid in Wellington. Het historisch museuem "Te Papa" blijkt erg de moeite waard. De geologie, Maoroecultuur, hun ambivalente verhouding met de emigranten, de opbouw van het land, natuur en cultuur. alles onder één dak op een bijzonder informatieve manier geëxposeerd. We brengen er drie uur door,maar dat is natuurlijk ook niet genoeg. Waar bijven wij met ons historisch museum?We slenteren wat door de stad en gaan met de kabelbus naar boven voor een mooi iuitzicht over de stad en de baai.




Dinsdag, woensdag en donderdag, 15, 16 en 17 november.

De overtocht over Cook Strait verloopt vlekkeloos. We varen naar Picton op het Zuidereiland. Om daar te komen varen we door de Queen Charlotte Sound. Dit is één van de vele fjorden die samen met veel andere zeearmen de Marlborough Sounds vormen.

Wij vinden een mooi kampeerplekje op een DOC aan de "Aussy Bay". We raken verslingerd aan deze zeer fraaie natuur terreintjes. Op dit terreintje is plaats voor maar vier campers. Wij staan er nu alleen.

Het is een prachtig kanogebied, waarbij onze opblaasboot goede diensten bewijst.



















We verkassen binnen het gebied nog twee keer naar andere plekken omdat de omgeving zo mooi is en we geen afscheid willen nemen. Ondertussen hebben we een paar luie dagen. Beetje zwemmen, varen, lezen en in de zon zitten. We lijken actiever dan we zijn!
Het weer is mooi, maar winderig en wat te fris voor de tijd van het jaar. Aan de andere kant; Het is zonnig en droog.















Kleine bonte Aalscholver.



vrijdag 18 november.
We verlaten de Marlborpuch Sounds en rijden via Nelson naar het Abel Tasman Park aan de Abel Tasman baai.






We komen aan in Marehau. Erg toeristisch vanwege de kano- en wandeltochten die ze hier aanbieden. Nu nog niet te druk, maar met de kerstdagen ( hartje zomer!!) is het hier een gekkenhuis. Wij boeken voor morgen een watertaxi en zullen onder leiding van een gids terugvaren.







Leonie en ik verkennen de directe omgeving die bestaat uit wetlands die bij vloed onder lopen. Na een korte wandeling over het strand zoeken we de camper op. De plaatjes zijn zonnig, maar de wind is fel en is nog vrij koud. Niks zwoele zomeravonden hier in Nieuw Zeeland.

zaterdag 19 november.

Een leuke kanodag vandaag. Het wegbrengen met de snelle watertaxi was al heel erg apart. We werden met boot en al met een trekker over het strand gebracht. Daar vertrok de boot met hoge snelheid naar het strandje vanwaar we de terug zouden kanoën. De gids maakte onderweg een lekkere lunch klaar. Ze wist veel te vertellen en met de aanwakkerende wind na de lunch en de golven op zee was het een prettig gevoel, dat ze er bij was. De plaatjes mogen verder voor zich zelf spreken.

We rijden het strand op, varen met hoge snelheid naar het strand waar de kano's liggen te wachten, we worden uitgeladen en na afloop de omgekeerde volgorde.

























Morgen gaan we verder zuidwaarts richting Westkust, de Southern Alps en Queenstown. Tegen die tijd zorgen we weer voor een update.  



zondag 20 november.

De Bullerriver

We vertrekken vrij vroeg omdat we een eind willen rijden. Naar de Westkust met de South Alps, de gletsjers, het regenwoud en de zee. Een landschap dat veel belooft.  Enig nadeel: het schijnt er veel en vaak te regenen. We wagen het erop. De tocht die we maken is mooi onder meer door het dal ban de Bullerriver. We kamperen in Hokitika. Het regent inmiddels pijpenstelen.

Over de Bullerriver


















Varenblad in wording
 Maandag 21 november.
De westkust maakt haar reputatie waar. Het blijft de hele dag regenen. Maar wat wil je ook. We rijden door het subtropisch regenwoud. Het kenmerkt zich door een dichte begroeiing, veel verschillende soorten varens en overal waterstroompjes en rivieren die uit de bergen komen. Vanwege de laaghangende bewolking zien we de met sneeuw bedekte toppen helaas niet.

en helemaal uitgevouwen

We kamperen aan een riviertje tien km ten noorden van de beroemde St. Joseph Glacier. De zon laat zich toch nog even zien en gaat fraai onder. Morgen  belooft het volgens het weerbericht een zonnige dag te worden.



















Dinsdag 22 november.

 Ondanks een heldere nacht met een prachtige zuidelijke sterrenhemel is het 's ochtends weer gaan regenen. Als we bij de St Joseph Glacier zijn is het droog. We laten de begeleide wandeltochten met gids voor wat ze zijn en doen Joseph op onze eigen manier. Tientallen mensen gaan met gidsen naar boven. Het is een beetje massaal allemaal. Niettemin is de gletsjertong het meer dan waard om naar toe te wandelen.






Na Franz Joseph " hoor"  je ook de Fox Glacier te bezoeken, maar we kiezen voor Lake Matheson, vanwaar je met goed weer een prachtig gezicht hebt op het massief inclusief Mount  Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Het weer klaart gelukkig op, maar de toppen blijven in de wolken hangen. 





Onderweg in het regenwoud varens en nog eens varens.



We maken een mooie bushwandeling rond het meer en verwonderen ons over de plantenrijkdom.
We rijden verder door het regenwoud, maken een wandeling langs de zee bij de Creek Bay en kiezen voor de camping in Haast. Bij een dorp zoals Haast, moet je denken aan tien huizen, een camping en een winkeltje. Het vorige en dorp was 100 km terug en het volgende 100 km verder. Bij Haast stroomt de Haastriver als een brede rivier uit in zee.




Woensdag 23 november.

Vanwege de regen gaan we in onze zwembroek met regenjas erover naar de douche. Het plenst!! Na het ontbijt rijden we over de Haastpas, een lage doorgang naar de andere kant van de bergen. Vrijwel direct na de pas klaart het op en rijden we in de zon.

Aan de zonnige kant van de Haastpas

De donkerbruine begroeiing wijst op een veel droger klimaat. Het blijft droog en we besluiten vroeg in de middag een plekje te zoeken op een erg mooie DOC kampeerplaats aan het Lake Wanaka. Het waait er hard, maar er zijn nog geen andere campers en we kunnen daarom voor een windstil plekje kiezen. 




Aan de oever van Lake Wanaka.




Donderdag 24 november.

Wakker worden met een zonnetje! We besluiten om nu eerst naar de Catlins te rijden en via die kuststreek terug naar het noorden. We hopen dan in onze laatste week aan de oostkant van de South Alps - bij mooi weer - nog een glimp te kunnen opvangen van de South Alps en Mont Cook. Nu eerst naar de Catlins. Een flinke tocht door het veel drogere binnenland. Dorpjes die herinneren aan de Goldrush, deels verlaten. Waar bestaan de mensen hier van? 











Onderweg geen tegenliggers. We rijden hier alleen. Hier geen toeristen. Als we de Catlins naderen wordt het groener, gaat het weer waaien en regent het als we op onze overnachtingsplaats aankomen.






Vrijdag 25 november,

De Catlins: Regenwoud, stranden, rotskust, ontgonnen regenwoud met nu grasland en schapen, rivieren en watervallen.

Veel schapen, enkele boerderijen , geen mens gezien. 100 jaar geleden was het nog een groot woud.

We kamperen op de camping aan de Curio Bay. Het regent en stormt. De dolfijnen die hier veel zijn, blijven volgens de campingbaas weg vanwege het ruwe water. " Extremely weather en extremely cold" . We moeten het ermee doen. We wagen ons in de storm, maar worden bijna van de klif geblazen.



Tegen de avond zijn er een paar opklaringen. De zee laat zich in dit licht op z'n mooist zien. Toch weer eens iets anders dan zwemmen met dolfijnen in een rustig zeetje.



's Avonds zien we vlakbij de camping vijf Yellow Eyed Pinguins. Een heel zeldzame alleen in nieuwe Zeeland voorkomende soort.






 Ook is hier een versteend woud. Een bos, dat 170 miljoen jaar geleden bestond, is in de loop der tijd door erosie van de zee bloot komen te liggen. Je ziet de nerven van het hout en moet ze aanraken om te geloven dat het steen is.





Zaterdag 26 novenber.

We trekken verder langs de kust, maken een wandeling naar een waterval, 
bezoeken een rariteiten museum en komen bij de vuurtoren van Waipapa. 







Hier, op het strand onder de vuurtoren ontmoeten we enkele zeeleeuwen. We kunnen ze van vrij dichtbij bewonderen, maar doen toch maar een stapje terug als ze belangstelling voor ons krijgen. Overigens schijnen het goedaardige beesten te zijn die wel vis, maar geen mens eten.







Na ons zeeleeuw avontuur rijden we naar Invercargill, een stad die ons hart niet sneller doet kloppen. Vandaar naar Bluff. Het havanstadje ligt op het uiterste puntje van het Zuidereiland. Alleen het vrijwel onbewoonde Steward Island ligt nog zuidelijker. Is dit het einde van de wereld? Het lijkt   erop. Regen, storm en een gevoelstemperatuur van rond het vriespunt.

Zondag 27 november.

De zon schijnt weer! Voor we weer naar het noorden vertrekken gaan we nog gauw even naar het beroemde Stirling Point op meest zuidelijke punt van Nieuw Zeeland.

Nog verder van huis kan nauwelijks.

Hier eindigt ons bezoek aan de Zuidkust. We trekken nu weer naar het noorden. Naar het beroemde Fjordland. Hier ligt onder andere de Milfordsound, volgens sommigen het mooiste plekje op aarde, maar ook met zeven meter !! regen per jaar. We zullen zien.



 maandag 28 november.

Via Lake Manapouri, waar we overnachten, rijden we verder naar de Milford Sound. De vooruitzichten op droge dagen zijn goed, maar voorlopig verschuilen de bergtoppen zich nog achter laaghangende bewolking.






Halverwege, in het diepe zijdal van de Hollyford, ligt Guns Camp. Een aanrader volgens Wouter en Kristel. Zij hebben  er de Hollyford vijf jaar geleden gevaren. Guns Camp is een verzameling barakken, een winkeltje, Guns museum en een 80 jaar oude dieselpomp, waar je, als je echt geen diesel meer hebt, terecht kunt. Anders zou je 60 km. moeten lopen met je jerrycan.
De nederzetting is ontstaan rond 1935 toen hier de arbeiders woonden die de weg moesten aanleggen naar Haast. Deze doorsteek is om diverse redenen nooit afgemaakt, maar de barakken zijn gekocht door Dave Gun met de bedoeling halverwege Milford een onderkomen / camping te hebben voor toeristen. In 1955 verdronk Gun in de Hollyford toen zijn paard zich verstapte. Zijn zoon heeft de zaak voortgezet, maar is daar nu vanwege zijn hoge leeftijd mee gestopt. Twee echtparen wisselen elkaar af en runnen dit wel zeer afgelegen, maar fantastische oord.
Inmiddels was de zon gaan schijnen. Echt lekker buitenzitten was er niet bij vanwege de Sandflies, vliegjes die hier met duizenden tegelijk de aanval openen. Vooral op Leonie. 's Avonds heeft zij hen in de camper de oorlog verklaard en is niet gaan slapen voor ze ze allemaal vernietigd had.

Dinsdag 29 november.



We worden onder een stralende zon wakker. De tocht naar de Milfordsound is lang, maar heel erg afwisselend.


Een Kea. Een van oorsprong Nieuw Zeelandse vogel die alleen daar voorkomt. Dit was een brutaal exemplaar, dat afkwam op lekkere hapjes die hem op een parkeerplaats werden toegestopt.




 De alomtegenwoordige brem. Deze plant is ingevoerd en wordt ervaren als een plaag, die de "native" flora verstoort. Bij aankomst op het vliegveld worden de schoenen van de inkomende reizigers gecontroleerd. Modder aan je schoenen betekent schoonmaken. Anders breng je ongewenste zaden mee.
Voor de dieren in Nieuw Zeeland geldt, dat er maar twee soorten zoogdieren thuishoren en dat zijn vleermuizen. De rest, dus alles met vier poten is later al dan niet moedwillig ingevoerd. Vooral de possum is een grote plaag. Dit aardige beestje om te zien eet de eieren van de native vogels zoals de Kiwi. Eén dooie possum brengt 140 NZ dollar op.



De Sounds aan de westkust zijn achtergebleven na het terugtrekken van de gletsjers. Dit was in Nieuw Zeeland ong. 16.000 jaar geleden. De diepe inhammen en hun zijdalen zijn te vergelijken met de fjorden in Noorwegen.
De Milfordsound is de beroemdste. Speciaal om er toeristen naar toe te brengen is er een weg voor aangelegd van 120 km. De weg loopt dan dood. Iedereen moet dus ook weer 120 km terug. Zowel de weg als de Sound zijn zeer de moeite waard. We hebben prachtig zonnig weer. Dat is hier zeldzaam. De Tasmanzee voert hier gemiddeld 7 meter regen aan per jaar. Vorig jaar had het er 17 meter geregend. Wij waren grote mazzelaars met deze mooie zonnige dag.
















Woensdag 30 november.

We worden wakker, alweer onder een stralende zon. Dat kan statistisch helemaal niet. Voor vandaag staat de Doubtfull Sound op het programma. Veel minder bekend, maar volgens ons minstens zo mooi. De Milford sound is berekend op duizenden toeristen per dag, die allemaal aan het begin worden opgevangen in een soort terminal, die iedereen over de boten verdeeld.
Bij de Doubtfull is het heel kleinschalig. We maken een dagexcursie.

Eerst met een snelle jetboat naar het einde van Lake Manapouri.










Tussen dit meer en de Doubtfullsound ligt een bergrug. Het niveauverschil tussen het meer en de sound is 200 meter. Dit niveauverschil wordt gebruikt voor het opwekken van elektriciteit. We bezoeken de ondergrondse centrale, die we bereiken door met een bus via een spiraaltunnel 200 meter af te dalen. Heel spectaculair. Daarna door de tunnel weer terug en vervolgens met de bus over de bergrug naar de Doubtfull sound.

200 meter diep




Met een klein bootje vervolgens de Doubtfull Sound in. Weer een schitterend landschap. Deze sound is smaller, we bezochten ook een aantal zijtakken. Op de Tasmanzee, zagen we vissende albatrossen. Een pinguin en een aantal zonnende zeehonden. Al met al een tocht om nooit te vergeten!





Als het in Nieuw Zeeland kerst is, bloeit deze boom, de pohutukawa, langs de kust. Ze noemen het hun kerstboom.









Donderdag 1 december.

De maand waarin Sinterklaas en Kerstmis valt, het jaar eindigt. Het is voor ons eigenlijk niet voor te stellen. Toch realiseren we ons, dat mist en kou, donkere avonden over een goede week ook voor ons weer werkelijkheid zijn. Nu nog een week zomer. Want zomer is het nu. Lang licht 's avonds, lekker warm.

Vanmorgen aan de rivier, waar onze camper staat, buiten ontbeten.

We rijden vanuit Manapouri een mooie route naar Queenstown. Dit blijkt het Valkenburg van Nieuw Zeeland. Vooral veel - vermogende - "backpackers"worden aangetrokken door een groot aanbod van allerlei activiteiten die je een kick bezorgen zoals bungyjumpen, dat hier is uitgevonden, raften, kayakken, skydiven, parasailing, stunten met jetboten en het liefst een combinatie van zo veel mogelijk op één dag. We houden het snel voor gezien en gaan 40 km verderop, aan het eind van het meer naar Glenorchy, een dorpje van waaruit we morgen een mooie wandeling hopen te maken.

Vandaag onderweg diverse keren gestopt om een foto te maken. Een paar hiervan zie je hieronder.





Overal waar je kijkt schapen. Deze hadden een mooi zonnetje op hun rug.








Brem mag dan lastig zijn, maar het levert wel een leuk doorkijkje op.










Avondwandeling bij Glenorchy.










Bergen rond onze kampeerplaats, verlicht door de ondergaande zon.









Vrijdag 2 december.

Vanuit Glenorchy maken we een wandeling door een "eng"bos. De wandeling leidt ons naar het Lake Sylvan. We denken aan het bos met de bewegende op reuzen lijkende bomen uit " De ban van de Ring ". In de krant lezen we over de filmcrew, die hier in de buurt aan het filmen is voor "De Hobbit". 




.


Omdat de weg in Glenorchy eindigt, rijden we terug langs het meer en vinden even voor Queenstown een pracht DOC kampeerterreintje aan Lake Moke.







Zaterdag 3 december.
We beginnen de dag weer met een wandeling. Ditmaal rond het: Lake Moke. Het is windstil, waardoor de bergen zich prachtig spiegelen in het meer.




We vervolgen onze reis via Arrowtown, een oud gouddelversstadje. Omdat veel Chinezen hier hun geluk hadden gezocht, wordt het nu nog steeds door veel Chinese toeristen bezocht. Via de Cardrona- en de veel mooiere, onherbergzame Lindisvalley bereiken we tegen de avond Amarau. 






Bij de brug over de rivier Ahuriri kamperen we tussen de lupines. De paarse, blauwe, roze en witte toortsen kwamen we vandaag in grote velden en langs de bermen tegen. Het fluitekruid van deze streek.







Zondag 4 december.

Stralende dag! Op naar Lake Pukaki met daarachter Mount Cook. We zien de imposante hoogste berg van Nieuw Zeeland (3754 meter) al van verre tegen een strak blauwe lucht. Dat schijnt weinig voor te komen. We kamperen op het DOC kampeerterrein, waar ook onze wandeling door de Hooker Valley begint. De wandeling loopt langs de gletsjerrivier naar het gletsjermeer. Onderweg steeds een prachtig zicht op de omringende bergen, waaronder Mount Sefton.












Maandag 5 december.

Sinterklaas is ver weg. Voor we verder trekken maken we een wandeling naar Kea point. Een plek, vanwaar je ook weer, maar een ander,  uitzicht kunt hebben op Mount Cook. Omdat het bewolkt is, zien we alleen het blauwe gletsjermeertje van de Sefton.













Na de wandeling naar Kea Point rijden we terug langs het Lake Pukaki. Vóór de gletsjerrivier in het meer stroomt vormt ze ook hier een mooie delta. De bergen erachter zijn inmiddels achter laaghangende bewolking verdwenen. Tot we aan het Lake Tekapo aankomen zullen we het zonder fraaie vergezichten moeten stellen.




Dinsdag 6 december.
Onze laatste dagen zijn niet gezegend met moor weer. Omdat het regent besluiten we een omweg te maken  naar Arthur's Pass. Deze pas vormt de verbinding tussen de west- en de oostkust van het Zuidereiland. Als het mooi weer is heb je op de weg ernaartoe prachtige uitzichten op de bergen. In de regen zoals wij die meemaken is het op een andere manier toch ook de moeite van de tocht waard. We vinden een mooi kampeerstekje aan de rivier even onder de pas.






Woensdag 7 december.

Nu toch echt terug naar Christchurch, waar we de camper moeten inleveren. Onderweg maakten we een wandeling naar Castle Hill. Voor de "boulderaars"onder ons een walhalla. Vreemd hoe door erosie van water en wind dergelijke vormen kunnen ontstaan.








Met dit doorkijkje blikken we terug op een fantastische reis door Nieuw Zeeland. Wat een land. Zoveel verschillende landschappen op een relatief kleine oppervlakte. Voor we vandaag in Christchurch aankwamen, reden we door een vlak gebied, dat ook de Flevopolder had kunnen zijn. Verder zagen we het verlaten Ierland, de heuvels en de wolken van Schotland, de fjorden van Noorwegen Scandinavië, de bergen van de Alpen en de stranden van Griekenland. Maar dan toch net even anders. Vooral het ontbreken van mensen, verkeer, wegen. De ongereptheid van de natuur zoals het vroeger ook in Europa ook geweest moet zijn. Je vindt het allemaal aan de andere kant van de wereld. Het is even doorbijten in het vliegtuig, maar zeer de moeite waard.

How are you today?

Met deze groet werden we door de meeste Nieuw Zeelanders begroet. Het is dan niet moeilijk om met ze in contact te komen. Ze zijn echt in jou en in je reis geïnteresseerd. Je kunt altijd en overal een praatje met de mensen maken. Over waar ze wonen, hun voorouders, hun werk, hun land. Ook al moeten ze de hele dag toeristen te woord staan, Kiwi's blijven vriendelijk en belangstellend. Ze zijn trots op hun land en willen graag van je horen dat je het hier geweldig vindt. Een Kiwi neemt afscheid met: Have a good day!




Een beetje reclame.

Als je door dit blog geïnspireerd bent geraakt en ons voorbeeld wilt volgen, kies dan voor een camper van de mannen van Bay of Islands. Wat een camper en wat een sevice: van buiten niet zo groot als al die andere campers die we zagen. Een Mitsubischi Pick Up met opbouw. Rijdt als een personenauto. Van binnen met alles erop en eraan. Ze hebben overal aan gedacht. Naast het gebruikelijke bestek, servies, beddengoed, een douche etc. ook handige dingen als een zaklamp, muggenolie, zonnencreme, een goeie wegenatlas, wifi in de camper, een telefoon, etc. etc. En last but not least hun uitstekende B & B waar onze reis mee begon. Nick en Rob bedankt!

Klik hier voor meer informatie Bay of Islands Campervans







9 opmerkingen:

  1. Hoi Henk en Leonie,

    Dat ziet er echt heel gaaf uit! Mooie foto's en volgens mij kun je daar alleen maar genieten! Veel plezier en we vinden het erg leuk om jullie foto's en verhalen te zien.

    Groetjes
    Kristel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ziet er goed uit allemaal ! Special die camper..... Had je de kano wel hard genoeg opgeblazen? Zag de foto net,zag er niet zo uit maar kan bedrog zijn. Veel plezier toegewenst. Rob en niek www.bayofislandscampervans.co.nz/?lang=nl

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag Henk en Leonie. Geweldige foto's; prettige voortzetting van jullie avontuurlijke vakantie. Groet, Peter en Hennie

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooie verhalen en foto's. De een is nog mooier dan de ander!
    Erg leuk om over jullie reis te lezen. Hier gaat alles prima. Wij hebben het druk met werk en studie. Gelukkig kunnen we in het weekend lekker mountainbiken, want Giel heeft een nieuwe MTB en ik rij op Giel's oude fiets.
    O,ja vergeet niet de LHWD lijst bij te houden! Die Wouter moet maar eens van zijn troon worden gestoten.

    Liefs, floor&giel

    BeantwoordenVerwijderen
  5. We zijn helemaal niet jaloers hoor!!Wat een prachtig land en een mooie foto's weer Henk! Wij blijven jullie volgen en genieten mee. Groet van John en Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ahhh...wat een schattige zeehondjes!
    Mooie foto's!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. En wij doen het dan maar met een wandeling door het Landgoed Bornia.
    Hartelijke groeten van Koos, Kathrien, Mariëlle, Loek, Peter en Hennie. We genieten mee van jullie prachtige reis. Tot ziens.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een geweldige reis! Interessant verslag. Behouden terugreis en terugkomst.Tot spoedig weerzien op de nieuwjaarswandeling. Hartelijke groeten, Peter en Hennie.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hallo Henk en Leonie,

    Omdat wij zelf met mijn Pa en Ma op het punt staan 3 weken het zuider eiland te gaan bezoeken ging ik nog even langs op jullie blog, en zag de geweldige reclame! Bedankt!

    En ja, we hebben ook nog wat dingen gezien die we zeker even gaan ervaren...

    Cheers, Nick and Rob
    Bay of Islands Campervans

    BeantwoordenVerwijderen